بعد از داشتن لوازم اولیه برای عکاسی یکی از ارکان مهم که برای گرفتن یک عکس خوب از اهمیت زیادی برخوردار است درک و یادگیری درست مبحث نوردهی میباشد.در واقع بحث نوردهی که همان بازتاب نور به سنسور دوربین است در سه شاخه شاتر، ایزو و دیافراگم قرار دارد که با تنظیمات مختلف این سه نتایج مختلفی را میتوان بدست آورد.
با تغییر در این سه گزینه میتوان عکس هایی با شدت نورهای مختلف گرفت. از عکسهای روشن تا تیره که بر اساس تغییر درجات شاتر ، ایزو و دیافراگم نتایج هر عکس متفاوت خواهد بود.
سرعت شاتر یعنی اندازه زمانی که یک سنسور یا فریم فیلم در معرض نور قرار می گیرد. شما با کنترل مدت زمانی که نور را به دوربین خود می تابانید، تصمیم می گیرید که زمان چگونه در آن تصویر نهایی متوقف شود. تفاوت بین یک صدم ثانیه و یک هزارم ثانیه می تواند تفاوت بین به دست آوردن یک عکس حماسی و به دست نیاوردن یک تصویر قابل استفاده باشد.
سرعت شاتر بالا
سرعت شاتر پایین
اینکه شما میخواهید در یک تصویر چه چیزی را ثبت کنید بستگی به سرعت شاتر دوربین شما دارد. آیا می خواهید سوژه شما طوری متوقف شود که بتوانید به وضوح تمام جزئیات را ببینید؟ یا چیزی انتزاعی تر می خواهید، که در آن خطوط تار حرکت را نشان می دهند؟ به یاد داشته باشید، سرعت شاترهای سریع به معنی زمان کمتر برای برخورد نور به سنسور می باشند، بنابراین هرچه سرعت شاتر سریع تر باشد، نور کمتری برای تصویر وجود دارد. اگر سرعت شاتر سریع لازم است، دیافراگم و ایزو به شما کمک می کنند تا تصویر مورد نظر خود را به دست آورید.
دهانه لنز یا همان دیافراگم که توسط مود دیافراگم قابل باز و بسته شدن میباشد یک ابزار تکنیکی برای شما به عنوان عکاس است. توسط دیافراگم میتوانید بر اینکه از چه لنزی استفاده کنید یا از چه ضریب دیافراگمی میخواهید استفاده کنید و یا میزان نور و حتی عمق میدان عکس را در کنترل داشته باشید
هنگامی که شما اندازه دهانه دیافراگم را تغییر می دهید، میزان نور و همچنین مسیری که نور در آن حرکت می کند را تغییر می دهید. این امر مقداری از صحنه که شارپ و در فو خواهد بود را تغییر می دهد. ناحیه ای که در فو قرار دارد تحت عنوان عمق میدان تعریف می شود. یک عمق میدان کم یک ناحیه فو شده را از بقیه پس زمینه جدا می کند، یک عمق میدان زیاد اکثر صحنه را در فو نشان خواهد داد. این که بخواهید ظاهر تصویر مورد نظر خود را به دست آورید، در حالیکه هنوز هم اجازه دهید آنچه که فکر می کنید میزان نور مناسب است به سنسور برخورد کند، جایی است که متوجه خواهید شد دیافراگم نقش مهمی در دید هنری شما ایفا خواهد کرد.
حداقل عمق میدان در مقابل حداکثر عمق میدان
ایزو میزان حساسیت سنسور دوربین شما نسبت به نور است. سنسور نوری که از طریق لنز وارد می شود، از میان دهانه دیافراگم عبور می کند و از واحد شاتر می گذرد را اندازه گیری می کند. تنظیمات ایزو را می توان برای تغییر حساسیت تنظیم کرد. در ایزوهای بالاتر نویز افزایش می یابد. هنگامی که شما از یک ایزوی بالاتر استفاده می کنید (مثلا حدود ۱۶۰۰ یا ۳۲۰۰)، دوربین عکس را با نور کمتری که وارد دوربین می شود ثبت می کند. سپس سطح نورِ کمتر، تقویت می شود، به طوری که تصویر نهایی روشنایی طبیعی دارد. شما می توانید از یک سرعت شاتر سریع تر با یک ایزوی بالاتر در یک سناریوی نور کم، به قیمت کیفیت تصویر پایین تر (به علت نویز) استفاده کنید.
با درک مثلث نوردهی و این که سرعت شاتر، دیافراگم، و ایزو چگونه با هم کار می کنند، می توانید در انواع سناریوهای روشنایی عکاسی کرده و بدانید چطور پارامترها را تنظیم کنید تا نیازهای تصویری که می خواهید ثبت کنید را برآورده کند.
برای مبحث کامل نوردهی و مقالات بیشتر
اینجا کلیک کنید.
درباره این سایت